Aurex 20 mg 20 tabletek

Jest to lek na receptę, niedostępny w sprzedaży wysyłkowej. Sposób realizacji recepty i zakupu leku znajduje się w dziale: REALIZACJA RECEPT

Skład: 1 tabl. powl. zawiera 24,99 mg bromowodorku citalopramu, co odpowiada 20 mg citalopramu.

Działanie: Silnie działający, najbardziej wybiórczy z obecnie znanych, inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny (5-HT). Wywiera niewielkie działanie lub w ogóle na działa na wychwyt noradrenaliny, dopaminy oraz kwasu γ-aminomasłowego. Długotrwałe podawanie citalopramu nie wywołuje zjawiska tolerancji działania leku. W przeciwieństwie do wielu trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych oraz niektórych selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny, citalopram nie ma lub posiada bardzo niewielkie powinowactwo do szeregu receptorów, w tym receptorów 5-HT1A, 5-HT2, DA D1 i D2, α1, α2 i β-adrenergicznych, histaminowych H1, benzodiazepinowych i opioidowych oraz cholinergicznych typu muskarynowego. Podobnie jak trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, inne leki z grupy SSRI oraz inhibitory MAO, citalopram powoduje skrócenie fazy snu REM i wydłużenie fazy snu głębokiego. Po podaniu doustnym citalopram wchłania się prawie całkowicie, niezależnie od przyjmowanych pokarmów (biodostępność po podaniu doustnym wynosi około 80%). Maksymalne stężenie we krwi występuje po 3,8 h od podania. Citalopram i jego główne metabolity wiążą się z białkami osocza w mniej niż 80%. Citalopram jest metabolizowany do czynnych metabolitów: demetylocitalopramu, didemetylocitalopramu, N-tlenku citalopramu oraz do nieczynnej deaminowanej pochodnej kwasu propionowego. Czynne metabolity są również selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny, ale siła i selektywność ich działania jest mniejsza niż citalopramu. T0,5 citalopramu wynosi około 1,5 doby. Lek jest wydalany głównie z żółcią (85%), reszta (15%) z moczem. 12-23% dawki dobowej wydalane jest z moczem w postaci nie zmienionej. U pacjentów w podeszłym wieku okres półtrwania w fazie eliminacji ulega wydłużeniu, a klirens zmniejszeniu w wyniku wolniejszego metabolizmu. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby eliminacja citalopramu zachodzi wolniej.

Wskazania: Leczenie depresji.

Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na citalopram lub pozostałe składniki preparatu. Leku nie wolno stosować w skojarzeniu z inhibitorami MAO, w tym z selegiliną (selektywny inhibitor MAO-B) w dawce powyżej 10 mg na dobę.

Niepożądane efekty: Mają na ogół charakter przejściowy i łagodny. Występują głównie w pierwszych 2 tyg. leczenia i zazwyczaj ich nasilenie zmniejszało się. Bardzo częste (>10%): zwiększone pocenie się, ból głowy, drżenia mięśniowe, senność, bezsenność, suchość błony śluzowej jamy ustnej, nudności, zaparcia, astenia. Częste (1-10%): wysypka skórna, świąd, bóle mięśniowe, zawroty głowy, parestezje, zaburzenia pozapiramidowe, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia, nerwowość, niepokój, pobudzenie, koszmary senne, zmniejszenie libido, apatia, brak łaknienia, stany splątania, ziewanie, zaburzenia koncentracji, biegunka, wymioty, bóle brzucha, zaburzenia trawienia, ślinotok, wzdęcia, zmniejszenie lub zwiększenie masy ciała, niedociśnienie ortostatyczne, kołatanie serca, tachykardia, nieżyt nosa, zaburzenia oddawania moczu, zaburzenia wytrysku, zaburzenia wzwodu, bolesne miesiączkowanie, złe samopoczucie, uczucie zmęczenia. Rzadkie (0,1-1%): nadwrażliwość na światło, drgawki, szum uszny, euforia, agresywne zachowanie, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, bradykardia, kaszel, duszność, zaburzenia orgazmu u kobiet, reakcje alergiczne, omdlenia. Informowano o kilku przypadkach hiponatremii, głównie u osób w podeszłym wieku, w większości kobiet. Po długotrwałym stosowaniu, nagłe przerwanie podawania leków z grupy SSRI może wywołać u niektórych pacjentów objawy odstawienne (zawroty głowy, nudności i parestezje). U pacjentów z zaburzeniami depresyjno-maniakalnymi może dojść do wystąpienia fazy maniakalnej (w takim przypadku należy odstawić citalopram). W rzadkich przypadkach informowano o wystąpieniu zespołu serotoninowego - w około połowie z nich podejrzewano, że przyczyną była interakcja z solami litu.

Interakcje: Citalopramu nie należy podawać pacjentom otrzymującym inhibitory MAO, z wyjątkiem selegiliny w dawce 10 mg na dobę, ze względu na wystąpienie zespołu serotoninowego (leczenie citalopramem można rozpocząć 14 dni po zaprzestaniu podawania nieselektywnych inhibitorów MAO oraz co najmniej 1 dzień po zaprzestaniu stosowania moklobemidu, leczenie inhibitorami MAO można wprowadzić 7 dni po zaprzestaniu podawania citalopramu. W badaniu na zdrowych ochotnikach zaobserwowano interakcję citalopramu z metoprololem, która spowodowała 2-krotne zwiększenie stężenia metoprololu we krwi; równoczesne podanie obu leków nie spowodowało statystycznie znamiennego zwiększenia działania metoprololu na ciśnienie tętnicze i częstość akcji serca. Cymetydyna wywołała umiarkowane zwiększenie średniego stężenia citalopramu we krwi w stanie stacjonarnym - zaleca się zachowanie ostrożności podczas równoczesnego podawania dużych dawek obydwu leków. Nie stwierdzono interakcji soli litu z citalopramem, nie można jednak całkowicie wykluczyć zagrożenia taką interakcją, ponieważ lit pobudza neuroprzekaźnictwo serotoninergiczne - zaleca się ścisłą kontrolę pacjentów leczonych tymi dwoma lekami. Citalopram nasila działanie przeciwbólowe opioidowych leków przeciwbólowych. Sumatriptan (selektywny agonista receptora 5-HT1) i citalopram wpływają na przekaźnictwo serotoniny, nie można więc wykluczyć interakcji farmakodynamicznej podczas jednoczesnego stosowania - terapię skojarzoną należy stosować z zachowaniem ostrożności. W badaniach interakcji nie zaobserwowano istotnych klinicznie interakcji citalopramu z pochodnymi fenotiazyny, trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, warfaryną, digoksyną i karbamazepiną. Nie zaobserwowano interakcji farmakokinetycznych z następującymi lekami: pochodnymi benzodiazepiny, neuroleptykami, lekami przeciwbólowymi, przeciwhistaminowymi, przeciwnadciśnieniowymi, lekami β-adrenolitycznymi i działającymi na układ sercowo-naczyniowy. Jednoczesne podawanie citalopramu i preparatów ziela dziurawca może spowodować interakcje prowadzące do zwiększonego występowania działań niepożądanych. Równoczesne podanie citalopramu i alkoholu nie powoduje interakcji farmakodynamicznych i farmakokinetycznych - nie należy jednak spożywać alkoholu podczas leczenia citalopramem.

Dawkowanie: Doustnie. Dorośli: 20 mg na dobę; w razie potrzeby, zależnie od nasilenia objawów i reakcji na leczenie, dawkę można zwiększyć do maksymalnie 60 mg na dobę. U pacjentów w podeszłym wieku dawka dobowa wynosi 20 mg; dawkę można zwiększyć do maksymalnie 40 mg na dobę. U pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby nie należy przekraczać dawki 30 mg na dobę. U pacjentów z łagodną i umiarkowaną niewydolnością nerek nie ma potrzeby zmiany dawkowania.Początek działania przeciwdepresyjnego obserwuje się na ogół po upływie 2-4 tyg. leczenia. Leczenie stosuje się zwykle przez 6 miesięcy po ustąpieniu objawów w celu zapobieżenia nawrotom.Tabletki można przyjmować niezależnie od posiłków, możliwie o tej samej, dowolnej porze dnia.

Uwagi: Lek należy odstawiać stopniowo, zmniejszając dawkę dobową leku przez 1-2 tyg. Citalopram nie wpływa na sprawność intelektualną i psychomotoryczną, jednakże u pacjentów leczonych lekami psychotropowymi mogą występować zaburzenia koncentracji i uwagi ze względu na samą chorobę, jak i na przyjmowane leki - z tego powodu pacjenci powinni zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.

Ciąża: Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadku, gdy korzyści dla matki przewyższają potencjalne zagrożenie dla płodu. Należy unikać stosowania leku u kobiet karmiących piersią.

Ostrożnie: Należy unikać stosowania leku u pacjentów, którzy są równocześnie leczeni sumatriptanem lub prekursorami serotoniny ( tryptofan, oksytryptan). Należy zachować ostrożność u pacjentów z napadami padaczkowymi w wywiadzie, cukrzycą, zaburzeniami czynności wątroby oraz u osób w podeszłym wieku. Brak doświadczeń w stosowaniu citalopramu w ciężkiej niewydolności nerek (klirens kreatyniny < 20 ml/min). Obecne doświadczenia w skojarzonym stosowaniu citalopramu i leczenia elektrowstrząsami są ograniczone - zaleca się zachowanie ostrożności. Pacjentom z dużym ryzykiem prób samobójczych w początkowej fazie terapii, citalopram należy podawać pod ścisłym nadzorem lekarskim. Leku nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku ponizej 18 lat (brak badań odnośnie skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku).